Friday, February 15, 2008

ANG MGA WALANG PANGALAN AT HINDI MINAHAL

Ang huling namalas
ay ang iyong tabinging lipistik
bago nagtalik ang ating mga labi.
Hinayaan mo akong pilasin
ang panloob mong sapin-sapin
kaya’t ‘di ko na natanong ang iyong pangalan
at nasabi ang akin.
Ikaw na nga ang mapusok
na ang edad ay sa braso iniukit,
at ang inosenteng ang kamalaya’y
‘sing tanda ng daigdig.
Nang lumao’y isa ka nang manyika
na di kumukurap ang mga mata,
na nitong huli”y natulala
sa paghahanap sa nawawalang kaluluwa.
Humaplos sa aking puso ang marami mong pagkatao
subalit ni minsa’y ‘di ito tumibok para sa inyo.
--- Quezon City, Ika-14 ng Pebrero 2008

Profile: El Nido’s “Cathedral”
The “cathedral” is actually a cathedral-like cavern in Pinasil Island in El Nido, Palawan that can be reached through a boat ride.

6 comments:

Anonymous said...

umamin ka, nagtataksil ka hano? ang makata gumagawa lang ng tulang pag-ibig pag siya'y nagtataksil.

Anonymous said...

nice one berto...

mckhoii said...

lovely poem! i love going to churches. soothes my soul... BTW, great blog you got here. go blog bloom!

www.mckhoii.com

About Me said...

hahaha. huling-huling ka pare!

Kiks said...

bigla akong napaisip - kung pulitikal o simpleng L lang ang lahat. hehehe.

maganda. nakakaaliw. nakakapangkiliti ng isip.

tulad ng mga previous conversations.

Anonymous said...

tama ako, nagtaksil ka nga, at inaway ka ng asawa mo. kaya march na wala ka pang bagong blog entry.